Ο μήνας που… ξυρίζουν τον γαμπρό

Στην Τρίπολη ολοκληρώθηκε το περασμένο Σάββατο ένας πολύ απαιτητικός μήνας για τον Άρη όπως πάνω-κάτω και για όλες τις ομάδες. Φορτωμένο από συνεχείς αγώνες που δοκίμασαν τα όρια των ποδοσφαιριστών, το βάθος του πάγκου, την διαχείριση από τα προπονητικά επιτελεία.

Η σούμα της ομάδας του Μάντζιου δεν ήταν ανάλογη των τριών προηγούμενων μηνών. Έκανε ήττες εκεί που δεν περίμενε κανείς να κάνει όπως στη Λαμία, του έκανε μια φάση και τον κέρδισε η ΑΕΚ, ηττήθηκε σκληρά και άδικα από τον Παναθηναϊκό, όντας πολύ καλύτερος και πλήρωσε τα ατομικά του λάθη στην Τρίπολη χάνοντας ένα δικό του παιχνίδι.

Βαθμολογικά η ζημιά δεν είναι μεγάλη ούτε και ανεπανόρθωτη. Παραμένει ψηλά και εντός στόχου. Απλά απώλεσε μια σημαντική διαφορά που είχε χτίσει, η οποία θα του παρείχε μια ασφάλεια στα πλέι-οφ και θα έβαζε την πίεση στους από κάτω και κυρίως στον Παναθηναϊκό που παλεύει με νύχια και με δόντια για να είναι κοντά και να τα παίξει όλα για όλα για την Ευρώπη στο μίνι πρωτάθλημα που θα ακολουθήσει.

Αν μια ομάδα προκαλεί ένα άγχος- και όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους- είναι αυτή του Μπόλονι που εκμεταλλευόμενη το βατό πρόγραμμα… μάζεψε την διαφορά που κάποια στιγμή είχε φτάσει και στο +12. Αμφότερες οι ομάδες έχουν δύσκολο πρόγραμμα μπροστά τους ως το φινάλε της κανονικής περιόδου (ο Άρης έχει για παράδειγμα ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ εκτός) και από τον χαρακτήρα που θα δείξουν θα φανεί ποιος θα μπει με ένα προβάδισμα.

Για τον Άρη το σημαντικό είναι να διαχειριστεί κάποια θέματα που έχει αγωνιστικής κυρίως φύσεως. Την κόπωση βασικών του ποδοσφαιριστών που παίζουν δίχως φρένα όπως οι Γκάμα, Ρόουζ, Σάσα, Μπερτόγλιο, Μάνος, Σίλβα, τις κάρτες με τις οποίες είναι φορτωμένος ο βασικός κορμός, την γρήγορη προσαρμογή των Μήτρογλου και Μπρούνο που αποκτήθηκαν πρόσφατα. Ο πρώτος όπως έδειξε και στην Τρίπολη θα χρειαστεί -όπως αναμενόταν βάσει έλλειψης αγώνων- λίγο χρόνο παραπάνω για να έρθει στα ίσα του.

Για τον Βραζιλιάνο εικάζω ότι αυτός θα είναι σαφώς μικρότερος λόγω ετοιμότητας. Αμφότεροι μπορούν να δώσουν κάτι καινούργιο στην επίθεση, να βάλουν νέες ιδέες και προβλήματα στον αντίπαλο. Το θέμα είναι πόσο γρήγορα θα μπορέσουν να το κάνουν. Σημαντικό πρόβλημα που παραμένει μερικώς άλυτο είναι το εύκολο γκολ. Δεν το έχει και το πλήρωσε ακριβά με Παναθηναϊκό και Τρίπολη. Μάνι-μάνι θα είχε έξι πόντους παραπάνω και δεν θα έβαζε πίεση στον εαυτό του.

Υπάρχουν και κάποιες ακόμη λεπτομέρειες που είναι κι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Ξεχώρισα μερικές χαρακτηριστικές φάσεις στον αγώνα του Άρη στην Τρίπολη που δείχνουν κάποια πράγματα. Στο πρώτο γκολ η μπάλα περνάει από το πρώτο δοκάρι και δεν την διώχνει κανείς για να την σπρώξει απλά στα δίχτυα ο Ρέτζις. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Στο δεύτερο γκολ η φάση ξεκινάει από πλάγιο του Αστέρα και κακή τοποθέτηση του Ιωάννου που κολλάει πάνω στο στόπερ.

Κάτι που κάνει συχνά ο κύπριος και οφείλει να το διορθώσει. Όπως ο Άρης οφείλει να διορθώσει τις δικές επαναφορές από τα πλάγια που είναι κάτω του μετρίου όπως και τα δικά του στημένα που σπανίως βάζουν πρόβλημα στην αντίπαλη άμυνα. Είμαι βέβαιος ότι ο Μάντζιος τα γνωρίζει όλα αυτά και θα τα δουλέψει τώρα που χαλαρώνει λίγο το πρόγραμμα και θα έχει τον χρόνο και την πολυτέλεια να το κάνει.

Υ.Γ. Και μια ακόμη λεπτομέρεια. Εντάξει τα λάθη του Άρη. Για το πέναλτι που δεν δόθηκε στην Ρόουζ θα πούμε τίποτα ή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε; Γιατί αν δινόταν όπως ορίζει ο κανονισμός μάλλον ο Άρης δεν θα έχασε. Αλλά ξέρω αυτό σε κάποιους δεν αρέσει και ούτε τους βολεύει.